Mestvergisting

Niet-luchtige vergisting is een goedkope en onderhoudsarme methode voor mestvergisting die de laatste jaren aan populariteit heeft gewonnen. Het proces omvat het gebruik van open kuilen of lagunes, die anaërobe omstandigheden voor het gistingsproces bieden. Niet-luchtige gisting heeft echter enkele nadelen, zoals een lage biogasproductie en geurproblemen.

Droge vergisting is een andere methode voor mestvergisting die steeds populairder wordt. Het proces omvat het gebruik van fermentatie in vaste toestand, waarbij de mest wordt gemengd met ander organisch afval zoals papierslib en wordt gedroogd tot een vochtgehalte van 30-40%. Het mengsel wordt vervolgens in fermentatietanks geladen, waar het fermentatieproces plaatsvindt. Droge vergisting heeft verschillende voordelen, zoals een hogere biogasproductie, minder geurproblemen en de productie van hoogwaardige meststoffen. Maar voordat u in het gistingsproces duikt, moet u een voorbehandeling hebben gedaan.

Voorbehandelingsmethoden kunnen het darmfermentatieproces bevorderen door complexe organische stoffen af te breken in eenvoudiger verbindingen, het oppervlak voor micro-organismen te vergroten en de remmende werking van bepaalde verbindingen zoals lignine en cellulose te verminderen. Chemische voorbehandelingen zoals de stap met verdund zuur kunnen worden gebruikt om lignocellulose af te breken in eenvoudige suikers zoals glucose en xylose, die gemakkelijk door micro-organismen kunnen worden gebruikt. Voorbehandelingen op basis van alkaline kunnen ook worden gebruikt om lignocellulose af te breken en de remmende effecten van ammoniak en andere verbindingen te verminderen.

Verschillende factoren beïnvloeden het gistingsproces, waaronder de pH, de temperatuur, de ammoniakconcentratie en de verhouding tussen rundveemest en ander organisch afval. De optimale pH voor mestgisting ligt tussen 6,8 en 7,5, en elke significante afwijking van dit bereik kan het gistingsproces remmen. Ook de temperatuur is van invloed op de activiteit van de micro-organismen, en het optimale temperatuurbereik voor mestvergisting ligt tussen 35°C en 40°C.

Ook de aanwezigheid van ammoniak in mest kan het gistingsveld afremmen; de optimale concentratie van ammoniak ligt tussen 2% en 4%. De verhouding tussen rundveemest en ander organisch afval kan het vergistingsproces ook beïnvloeden, en een hoger aandeel rundveemest leidt tot een hogere biogasproductie.

Ook de aanwezigheid van ammoniak in mest kan het gistingsveld afremmen; de optimale concentratie van ammoniak ligt tussen 2% en 4%. De verhouding tussen rundveemest en ander organisch afval kan het vergistingsproces ook beïnvloeden, en een hoger aandeel rundveemest leidt tot een hogere biogasproductie.

De werking van de bioreactor is een essentieel aspect van mestvergisting dat van invloed is op de efficiëntie en stabiliteit van het vergistingsproces. De bioreactor moet onder optimale omstandigheden werken, zoals pH, temperatuur en menging. Mengen is een essentieel aspect van de werking van de bioreactor, omdat het zorgt voor de verdeling van micro-organismen en voedingsstoffen over het mengsel. Industriële roerwerken kunnen worden gebruikt voor het mengen in grootschalige bioreactoren om een optimale menging te garanderen.

Het gebruik van glucose is een essentieel aspect van mestvergisting, aangezien het het primaire substraat is voor het vergistingsproces. Glucose kan worden verkregen uit de hydrolyse van koolhydraten zoals cellulose en hemicellulose. De glucoseconcentratie in mest is echter relatief laag, en voorbehandelingsmethoden zoals chemische en alkalische voorbehandelingen kunnen worden gebruikt om de glucoseconcentratie te verhogen.

De correlatieanalyse en de redundantieanalyse zijn statistische methoden die worden gebruikt om de relaties te bepalen tussen verschillende variabelen die het gistingsproces beïnvloeden. Correlatieanalyse wordt gebruikt om de mate van associatie tussen twee variabelen te bepalen, terwijl redundantieanalyse wordt gebruikt om de bijdrage van elke variabele aan het gistingsproces te bepalen.

Ten slotte is de nageschakelde gisting een proces waarbij de ruwe gisting wordt overgebracht naar een tweede gistingstank voor verdere gisting. Het proces kan de productie van vetzuren met middellange keten, zoals caproïnezuur, bevorderen, die kunnen worden omgezet in uitstekende producten zoals biobrandstoffen en chemicaliën. Downstream fermentatie kan ook de remmende effecten van bepaalde verbindingen verminderen en de stabiliteit van het continue fermentatieproces vergroten.

Verschillende studies, waaronder het Wageningse veeonderzoek, hebben een positieve correlatie aangetoond tussen melkzuuraccumulatie en biogasproductie bij mestvergisting. Melkzuurbacteriën zijn van nature aanwezig in mest, en zij produceren melkzuur door de fermentatie van koolhydraten. Melkzuuraccumulatie is wenselijk omdat het de pH verlaagt en een omgeving creëert die gunstig is voor methaanproducerende bacteriën.

Studies hebben ook aangetoond dat de accumulatie van intermediair melkzuur, zoals L-melkzuur en C4-productie, ook de biogasproductie kan verhogen. De accumulatie van deze zuren kan worden bereikt door de pH en de gistingsomstandigheden te regelen.

Studies hebben ook aangetoond dat de accumulatie van intermediair melkzuur, zoals L-melkzuur en C4-productie, ook de biogasproductie kan verhogen. De accumulatie van deze zuren kan worden bereikt door de pH en de gistingsomstandigheden te regelen.

Konijnenmestvergisting is een opkomend gebied dat de laatste jaren aan populariteit heeft gewonnen. Konijnenmest is rijk aan voedingsstoffen en heeft een hoger stikstofgehalte dan andere dierlijke mest. Konijnenmestvergisting vereist echter specifieke omstandigheden, zoals een hoger temperatuurbereik van 45°C tot 50°C, voor een optimale anaërobe vergisting. Neem gerust contact op met Jongia, om meer te weten te komen over anaerobe mestvergisting en waarom dit interessant kan zijn voor uw bedrijf.